Τα από καιρό αναμενόμενα εγένοντο. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κίνησε την διαδικασία για την ανακήρυξη του αυτοκέφαλου της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι προθέσεις του σχετικά ήταν γνωστές εδώ και μήνες. Το Πατριαρχείο Μόσχας, από την άλλη, προχώρησε στην διακοπή της κοινωνίας με τον Οικουμενικό Θρόνο – αντίποινα που είχε προαναγγείλει. Τόσο η απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη όσο και εκείνη του Μόσχας δεν μπορούν να αξιολογηθούν παρά σε συνάρτηση με το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα που επικρατεί στην Ουκρανία.
Με δύο λόγια
Το αίτημα για αυτόνομη – έναντι της Μόσχας – εκκλησιαστική συγκρότηση αποτελεί μείζον εθνικό ζήτημα στην Ουκρανία, που την ταλανίζει από τότε που κατέρρευσε το σοβιετικό καθεστώς. Από την πλευρά της η ρωσική εκκλησία, απόλυτα προσδεδεμένη στο κράτος και εξαρτώμενη από αυτό, πάλευε πάντα για να διατηρήσει και να αυξήσει την επιρροή της πάνω σε όλους τους ορθόδοξους πληθυσμούς, ακόμα και αυτούς που δεν είναι εθνικά Ρώσοι και διόλου επιθυμούν την εκκλησιαστική υπαγωγή τους στη Μόσχα, όπως και την πολιτική τους εξάρτηση από αυτήν. Στη Γεωργία, την Εσθονία, τη Μολδαβία, η ρωσική εκκλησία είναι εδώ και αιώνες όργανο εκρωσισμού και διαίρεσης. Η περίπτωση της