Ανάπηρα ζώα: Καμία ζωή δεν περισσεύει

Τα ζώα είναι αυτόνομες βιολογικές οντότητες, όπως ακριβώς κι εμείς. Αυτό που τα διαφοροποιεί από τους ανθρώπους είναι η θέση τους στη συμπαντική πυραμίδα. Ζουν σε συνθήκες ενός ανθρωποκεντρικού πολιτισμού που συχνά προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά μια ναρκισσιστικής ηγεμονίας, απαξιώνοντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες των υπόλοιπων πλασμάτων με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη.

Η εργαλειακή μεταχείριση των ζώων από τον άνθρωπο είχε σαν αποτέλεσμα δεκαετίες εγκατάλειψης και κακοποίησης. Στο διανοητικό συγκείμενο των κοινωνιών μας, τα ζώα αντιμετωπίζονταν συχνά ως χρηστικά είδη – κάτι σαν μια προδρομική μορφή των ρομπότ – που έπρεπε να επιτελούν συγκεκριμένες εργασίες, σαν μια λίγο πιο χνουδωτή εκδοχή των λούτρινων παιχνιδιών, που όταν τα βαριόμαστε μπορούμε αβίαστα να τα παρατήσουμε ή ακόμα χειρότερα σαν αντικείμενα εκτόνωσης διαστροφικού μίσους. Χρειάστηκε πολύς κόπος και θαρραλέες φιλοζωικές πρωτοβουλίες για να θεσπιστεί ένα ελάχιστο δίχτυ προστασίας για τα δικαιώματα των ζώων. Ωστόσο, αυτό το δίχτυ είναι ακόμα πολύ εύθραυστο. Υπάρχουν ζώα που δεν μπορεί να τα αγκαλιάσει και δη τα πιο ευάλωτα, όπως είναι τα ζώα με αναπηρία. Βλέπεις, όταν η αναπηρία στερεοτυποποιείται για την