Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η μία μετά την άλλη οι γκαλερί μετακόμισαν στου Ψυρρή, το νέο τότε wonderland της Αθήνας. Δέκα χρόνια αργότερα, στην Ολυμπιακή Αθήνα, η μετακίνηση των αιθουσών σύγχρονης τέχνης μεταφέρθηκε στο Μεταξουργείο, καθώς του Ψυρρή δεν έγινε ποτέ το Σόχο της Αθήνας. Λίγο πριν και λίγο μετά την έλευση των μνημονίων, τρεις νέες γκαλερί άνοιξαν πέριξ του Κολωνακίου και σε πείσμα των καιρών. Και σήμερα ο χάρτης εξακολουθεί να μεταβάλλεται.
«Υπάρχει μια μετακίνηση εδαφών, μια ανακατάταξη στο χώρο της τέχνης που συνδέεται με τα όσα συνέβησαν με την documenta 14. Οι πολλοί επισκέπτες, το απρόσμενο της Ελλάδας δημιούργησε ένα φαντασιακό, μια προσδοκία. Η σύγχρονη τέχνη απέκτησε ένα μεγαλύτερο εκτόπισμα, που ουσιαστικά είναι νοητικό. Μένει να δούμε αν θα είναι και πραγματικό», σχολιάζει ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καλλιτεχνικός σύμβουλος του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. «Το νέο στίγμα, είναι οι απροσδόκητες αρχιτεκτονικές επιλογές των νέων χώρων. Η σύγχρονη τέχνη λειτουργεί σήμερα