Η ελληνική κοινή γνώμη αντελήφθη την ένταση της σύγκρουσης ανάμεσα στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τη Μόσχα το καλοκαίρι του 2016, όταν η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία σαμποτάρισε την Ιερά Σύνοδο των Ορθόδοξων Εκκλησιών στην Κρήτη. Οι δολιοφθορές της Μόσχας κατά του Οικουμενικού Θρόνου, ωστόσο, είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα.
Με δυο λόγια
Η αντιπαράθεση Μόσχας και Κωνσταντινουπόλεως δηλητηριάζει τις σχέσεις των δύο εκκλησιών εδώ και αιώνες. Στην μετασοβιετική περίοδο, επικεντρώνεται σε τρία σημεία: την δικαιοδοσία, την διαιτησία μεταξύ των ορθόδοξων εκκλησιών και την διεθνή εκπροσώπηση του ορθόδοξου κόσμου. Κατά το εκκλησιαστικό δίκαιο, μόνος ο Οικουμενικός Πατριάρχης μπορεί να καλέσει τους λοιπούς προκαθήμενους των ορθόδοξων εκκλησιών σε Σύνοδο, σε εκείνον ανήκει η δικαιοδοσία για τις ορθόδοξες εκκλησίες της διασποράς, ενώ χωρίς την συναίνεσή του δεν μπορεί να αναγνωρισθεί το αυτοκέφαλο εκκλησίας. Ακόμα, μόνο εκείνος δικαιούται να συστήσει ειδικό εκκλησιαστικό δικαστήριο για την επίλυση διαφορών μεταξύ ορθόδοξων εκκλησιών.
Η Μόσχα συχνά αμφισβητεί αυτές τις προνομίες, που ο Οικουμενικός Θρόνος διατηρεί έναντι των άλλων ορθόδοξων πατριαρχείων ως πρώτος τη τάξει (primus inter