Στοιβαγμένοι σε τρεις αίθουσες του πρώην αεροδρομίου ζουν περισσότεροι από 2.000 προσφυγές και μετανάστες, στην πλειονότητά τους Αφγανοί και Ιρανοί. Υστέρα από το κλείσιμο των συνόρων και τη συμφωνία με τη Τουρκία, η μετεγκατάσταση σε μιαν ευρωπαϊκή χώρα έχει γίνει άπιαστο όνειρο. Έχουν μπροστά τους δυο επιλογές: ή να ζητήσουν άσυλο και, αν τους παραχωρηθεί, να παραμείνουν στη χώρα μας, ή να επιστρέψουν στη χώρα προέλευσής τους. Υπάρχει και μια τρίτη λύση, αλλά είναι ιδιαίτερα δαπανηρή: να προσπαθήσουν παράνομα, με τη συμβολή των διακινητών, να περάσουν τα σύνορα με την Ευρώπη.
Κατορθώσαμε να εισχωρήσουμε στο άλλοτε διεθνές αεροδρόμιο, που έχει μετατραπεί σε μιαν αχανή εγκαταλελειμμένη αλάνα, όπου ανάμεσα στα σκουπίδια παίζουν τα παιδιά των προσφύγων.
Ερείπια έχουν καταντήσει πλέον τα τρία κτίρια που είναι χαρακτηρισμένα διατηρητέα και θα επιβιώσουν της επένδυσης, για να θυμίζουν το “ένδοξο παρελθόν” του μέρους. Ανάμεσα σε αυτά βρίσκεται και το κεντρικό κτίσμα του πρώην ανατολικού Αεροσταθμού, που σχεδιάστηκε από τον διάσημο Φινλανδοαμερικάνο αρχιτέκτονα Eero Saarinen.
Περνώντας το κατώφλι του κτιρίου αντικρίζουμε το χάος. Γυμνά καλώδια πάνω από τις κατεστραμμένες οροφές