[Angeliki Panagiotou/FOSPHOTOS]
Πλειστηριασμοί: Οι μεταμορφώσεις της προστασίας της κύριας κατοικίας
Το inside story παρουσιάζει τους νόμους για την προστασία των δανειοληπτών που θέσπισαν οι κυβερνήσεις από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα. Παρά την πολυνομία, σήμερα βρισκόμαστε περίπου στο ίδιο σημείο με το 2010, ενώ αυτοί που χρωστάνε είναι λιγότερο προστατευμένοι από ό,τι τα χρόνια 2013-2015.
[Angeliki Panagiotou/FOSPHOTOS]
Η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να εκλέχτηκε με βασικό το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» και την υπόσχεση για καθιέρωση μιας νέας «σεισάχθειας», όμως τελικά υπέκυψε σε αυτό που οι πολλοί ονομάζουν «κανονικότητα». Αποδέχτηκε ότι αφενός μεν πρέπει να υπάρχουν μέτρα προστασίας των αδύναμων οικονομικά πολιτών, ειδικά στην περίπτωση που οι πολίτες υπέστησαν πρωτοφανή και απρόβλεπτη (για τη συντριπτική πλειονότητα) μείωση των εισοδημάτων τους, αφετέρου όμως πρέπει να τηρείται η νομοθεσία σε ένα κράτος δικαίου –όπως υποτίθεται ότι είναι η χώρα μας– και να αποθαρρύνονται οι κακοπληρωτές από πράξεις που ζημιώνουν άλλους.
Με δυο λόγια
Πριν εκλεγεί, ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν πλήρη διαγραφή των χρεών για όσους ήταν κάτω από το όριο της φτώχειας και ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής για τους υπόλοιπους. Distress funds, κοράκια, κερδοσκόποι, δήμευση, ήταν λέξεις που συχνά εισήγαγε στον δημόσιο διάλογο. Και όσο επιχειρούσε να οικειοποιηθεί τον ρόλο του προστάτη των φτωχών, οι κυβερνήσεις περνούσαν νόμους για την προστασία των δανειοληπτών, με πρώτο τον νόμο Κατσέλη του 2010. Οι ρυθμίσεις αυτές τροποποιήθηκαν, βελτιώθηκαν και εμπλουτίστηκαν με τα χρόνια και σήμερα ισχύει αυτό που ονομάζουμε «νόμος