Τις τελευταίες ράθυμες μέρες του Ιουλίου, ανάμεσα σε χιλιάδες καλοκαιρινά ποσταρίσματα με ρομαντικά κόκκινα δειλινά, ο Iσπανός βραβευμένος φωτογράφος Santi Palacios εξέπεμπε από το twitter ένα φωτογραφικό μήνυμα κινδύνου. Έμοιαζε περισσότερο με ένα ξυπνητήρι που αντιστέκεται στον συλλογικό ύπνο, μία υπόκωφη δραματική έκκληση για επαγρύπνηση, σε έναν πληθυσμό που έχει κορεστεί από το θέαμα της φρίκης και διολισθαίνει σε μια εκούσια τυφλότητα.
Δεν έχεις χρόνο να διαβάσεις; Πάτα εδώ!
Όπως είχαν προβλέψει οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι προσφυγικές ροές μετατοπίστηκαν από τη γειτονιά μας στην Ιταλία και την Ισπανία. Πλέον, οι περισσότεροι από αυτούς που κάνουν το επικίνδυνο ταξίδι με φουσκωτά και πλαστικές λέμβους προέρχονται από τα βάθη της αφρικανικής ηπείρου και περνούν εκατοντάδες ναυτικά μίλια μέχρι να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές. Και αυτό δεν είναι καν το πιο επικίνδυνο κομμάτι της διαδρομής τους. Μέχρι να ανέβουν στη βάρκα, οι Αφρικανοί ταξιδεύουν σε άγνωστες συνθήκες μέσα στην έρημο, φυλακίζονται στα camp της Λιβύης όπου πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης σωματεμπόρων, μαφιόζων και παραστρατιωτικών και, αν κατορθώσουν να ξεφύγουν, έχουν να αντιμετωπίσουν τη λιβυκή ακτοφυλακή, που