Το φθινόπωρο του 1915, η Τζόρτζια O’Kιφ στέλνει μια σειρά από πειραματικά της σχέδια με κάρβουνο στη φωτογράφο και σουφραζέτα φίλη της, Aνίτα Πόλιτζερ. Εκείνη με τη σειρά της τα δείχνει στον Άλφρεντ Στίγκλιτζ, τον αδιαμφισβήτητο βασιλιά της αβάν-γκαρντ σκηνής της Νέας Υόρκης. O Στίγκλιτζ δεν είναι απλώς ο πρωτοπόρος της φωτογραφίας και ο άνθρωπος που διαμόρφωσε το βλέμμα της αμερικανικής τέχνης απέναντι στην ευρωπαϊκή, του αρέσει και να ανακαλύπτει και να προωθεί νέους καλλιτέχνες. Όταν βλέπει τα σχέδια, αναφωνεί: «Επιτέλους, μια γυναίκα στο χαρτί!»
Ξεκινά μια αρκετά παραγωγική αλληλογραφία με τη νεαρή καλλιτέχνιδα. Της προτείνει να παρουσιάσει τα έργα της στην γκαλερί 291 στην 5η Λεωφόρο. Η Κιφ είναι ένα 28χρονο κορίτσι μεγαλωμένο σε μια φάρμα του Γουισκόνσιν. Ο Στίγκλιτζ ένας 52χρονος παντρεμένος bon vivant της Νέας Υόρκης. Με το πρώτο βλέμμα που της ρίχνει, έχει βρει τη μούσα του.
Την φωτογραφίζει εμμονικά. Με τις μπογιές της, κυρίως γυμνή, τα χέρια της. «Mε φωτογράφισε πρώτη φορά στην γκαλερί, την άνοιξη του 1917. Από μικρό κορίτσι όλοι έλεγαν ότι έχω ωραία χέρια, αλλά εγώ δεν έδινα σημασία. Μου ζήτησε να βάλω τα χέρια μου σε διάφορες πόζες, έπρεπε να γυρίσω έτσι και μετά