Τα 5 απρόοπτα των βρετανικών εκλογών
«Έπαιξε κι έχασε» ήταν το σχόλιο που επικράτησε για την Τερέζα Μέι στον απόηχο των εκλογικών αποτελεσμάτων. Προκήρυξε πρόωρες εκλογές προκειμένου να ενισχύσει την πλειοψηφία της και τελικά έμεινε 13 λιγότερες έδρες από το 2015, και 8 έδρες κάτω από το απαιτούμενο για αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα να χρειάζεται στήριξη από δεύτερο κόμμα για να συγκυβερνήσει.
1. Ο Κόρμπιν τελικά εκλέξιμος (μέχρι ενός σημείου)
Πολλοί ήταν αυτοί που το 2015 ξέγραψαν τους Εργατικούς, όταν ηγέτης τους εκλέχθηκε –σχεδόν «από σπόντα»– ο παλαιάς κοπής αριστεριστής Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος δίχασε το κόμμα. Η απόρριψη του από αναλυτές αλλά και τους ίδιους του τους βουλευτές είχε κυρίως ιδεολογική χροιά, καθώς ήταν γνωστός για την εσωτερική αντιπολίτευση που ασκούσε στον κεντρώο Τόνι Μπλερ και τους διαδόχους του, ενώ πολλές απόψεις του έρχονται σε αντίθεση με πάγιες θέσεις των μελών του κόμματος ευρύτερα (π.χ. η χλιαρή στάση του απέναντι στο Brexit, η αντίθεσή του στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας). Πολλοί όμως ήταν και αυτοί που τον απέρριπταν για πρακτικούς λόγους «μη εκλογιμότητας» με τη βεβαιότητα ότι η απήχηση του στους ψηφοφόρους ήταν περιορισμένη.