Η παράξενη σχέση των Ελλήνων με τα μνημεία τους

Πολλά γράφτηκαν για την απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού να μην παραχωρήσει την Ακρόπολη στον οίκο μόδας Gucci. Είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς την ξεχωριστή θέση που κατέχει το μνημείο στην πολιτισμική κληρονομιά της χώρας. Ήταν αρκετοί αυτοί που πήραν ανοιχτά θέση υπέρ ή κατά, ανοίγοντας μια νέα συζήτηση για το αν και κατά πόσον τα αρχαία μνημεία μπορούν να γίνονται το τοπίο καλλιτεχνικών ή εμπορικών δραστηριοτήτων.

Ποια είναι όμως η διαδικασία που ακολουθείται, όταν κάποιος θέλει να χρησιμοποιήσει ένα μνημείο για εμπορικούς ή άλλους σκοπούς;

Ποια είναι η διαδικασία για την έγκριση ενός αιτήματος;

Η ισχύουσα απόφαση (1138) δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2012 επί υπουργίας Παύλου Γερουλάνου και διευκρινίζει σαφώς τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν τα αιτήματα για την πραγματοποίηση κινηματογραφικών λήψεων σε αρχαιολογικούς χώρους. Η διαδικασία υποβολής αίτησης είναι λίγο-πολύ η ίδια για όλους: τόσο οι διοργανωτές μιας εκδήλωσης, όσο και οι παραγωγοί μιας κινηματογραφικής ταινίας είναι υποχρεωμένοι μαζί με την αίτησή τους να υπογράψουν μια δήλωση δέσμευσης ότι θα τηρήσουν τη νομοθεσία. Επίσης, απαιτείται να τεκμηριώσουν πλήρως τον λόγο για τον οποίο ζητούν να τους παραχωρηθεί