Οι οδηγίες είναι απλές: Απομακρύνεις έπιπλα και λοιπά εμπόδια σε μια μικρή ακτίνα γύρω σου, στέκεσαι σε ένα σημείο που να σε “βλέπει” η κάμερα, φοράς το headset και πατάς το {Χ}. Η κατάδυση ξεκινά. Βρίσκεσαι σε ένα σιδερένιο κλουβί, που καταδύεται στον σκοτεινό ωκεανό. Κοιτάς γύρω σου, πάνω, κάτω. Το τοπίο μοιάζει ονειρικό: κοράλλια, υποθαλάσσια φυτά, ψάρια που αναζητούν τροφή, πεταλίδες και όστρακα. Η κατάδυση συνεχίζεται. Το φως λιγοστεύει. Τότε εμφανίζεται ο καρχαρίας. Ένας καρχαρίας που κατευθύνεται προς το κλουβί σου. Ανοίγει το στόμα του. Βλέπεις τα κοφτερά κατάλευκα δόντια του. Κλείνεις τα μάτια.
Θέλοντας και μη, τουλάχιστον την πρώτη φορά, θα κλείσεις τα μάτια. Ή θα αποστρέψεις το βλέμμα. Κι ας γνωρίζεις καλά ότι βρίσκεσαι σε ένα απολύτως ασφαλές –τουλάχιστον από καρχαρίες– σαλόνι. Το βέβαιο είναι ότι θα τρομάξεις.
Γελάς; Λογικό. Κι εγώ γελούσα όταν μου το περιέγραφαν. Το ίδιο και οι φίλοι μου, όσο άκουγαν την περιγραφή, προτού δοκιμάσουν το PlayStation VR. Η περιγραφή δεν ήταν απαραίτητη, αλλά κρίνοντας από τις αντιδράσεις των συναδέλφων κατά τη διάρκεια της δημοσιογραφικής παρουσίασης, είπα να τους προετοιμάσω, μη μας μείνει και κανένας στον τόπο. «Μα πώς είναι δυνατό να