«Το αντίθετο της βλακείας δεν είναι η εξυπνάδα»

Τι είναι αυτό που κάνει ανθρώπους που είναι ικανοί να σκεφτούν λογικά να παίρνουν αποφάσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και τη ζωή των άλλων; Είναι θεμιτό να χαρακτηρίσει κανείς βλακώδη την άρνηση του εμβολιασμού; Πώς αναγνωρίζει κανείς τη βλακεία και ποιος είναι ο ορισμός της; Μπορούμε να μιλήσουμε για ένταση του φαινομένου της βλακείας μέσω των σόσιαλ μίντια; Με πόσους τρόπους εκφράζεται η βλακεία στις μέρες μας και ποιο είναι το κόστος που πληρώνουμε κάθε φορά, σε συλλογικό επίπεδο;

Αυτά είναι λίγα μόνο από τα ερωτήματα με τα οποία καταπιάνεται η Χάιντι Κάστνερ στο τελευταίο της βιβλίο με τον τίτλο Βλακεία, καθώς επιχειρεί να εμβαθύνει στο θέμα, ανατρέχοντας και σε όσα έχουν γραφτεί στο πέρασμα των αιώνων. Το θέμα δεν είναι πρωτότυπο, ωστόσο παραμένει διαχρονικά επίκαιρο. Η αυστριακή ψυχίατρος έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά σειρά στοχαστών που διέκριναν στη βλακεία ένα πρόσφορο πεδίο εξερεύνησης της ανθρώπινης φύσης. Από τον Σωκράτη και τον Καντ, ως τον Φλομπέρ, τον Μούζιλ, τον Αντόρνο, αλλά και τον Ευάγγελο Λεμπέση, το φαινόμενο της βλακείας δεν παύει να μας απασχολεί. Προφανώς επειδή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης, όπως πιστεύει η Κάστνερ. Και άρα