Δεν έχεις το δικαίωμα να πιστεύεις ό,τι θέλεις
Έχουμε το δικαίωμα να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε; Αυτό το υποτιθέμενο δικαίωμα συχνά διεκδικείται ως η τελευταία διέξοδος του ηθελημένα αδαή, του ανθρώπου που στριμώχνεται από αποδείξεις και συσσωρευόμενες απόψεις: «Πιστεύω ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια φάρσα ό,τι κι αν λέει ο άλλος και έχω το δικαίωμα να το πιστεύω!» Υπάρχει όμως τέτοιο δικαίωμα;
Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να γνωρίζουμε ορισμένα πράγματα. Έχω το δικαίωμα να γνωρίζω τις συνθήκες απασχόλησής μου, τη διάγνωση των παθήσεών μου από τον ιατρό, τους βαθμούς που πέτυχα στο σχολείο, το όνομα του κατηγόρου μου και τη φύση των κατηγοριών του κ.ο.κ. Αλλά είναι άλλο πράγμα η γνώση και άλλο η πίστη.
Οι πεποιθήσεις υποθέτουν ότι κάτι είναι πραγματικό: το να πιστεύεις σημαίνει να εκλαμβάνεις κάτι ως αληθινό. Θα ήταν παράλογο, όπως παρατήρησε ο αναλυτικός φιλόσοφος Τζορτζ Έντουαρντ Μουρ τη δεκαετία του 1940, να πει κανείς: «Βρέχει, αλλά δεν πιστεύω ότι βρέχει.» Οι πεποιθήσεις φιλοδοξούν να αγγίξουν την αλήθεια – αλλά δεν τη συνεπάγονται. Οι πεποιθήσεις μπορεί να είναι ψευδείς, αδικαιολόγητες με βάση τα στοιχεία ή την αιτιολογημένη εξέταση ενός θέματος. Μπορούν επίσης να είναι ηθικά αποκρουστικές. Ανάμεσα στις πιθανές υποψήφιες