Ο Άνταμ Σμιθ είχε μια κομψή ιδέα όταν αντιμετώπιζε τη διαβόητη δυσκολία που έχουν οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να είναι έξυπνοι, αποτελεσματικοί και ηθικοί. Στο The Wealth of Nations (1776) υποστήριξε ότι ο αρτοποιός ψήνει ψωμί όχι από καλοσύνη, αλλά από προσωπικό συμφέρον. Χωρίς αμφιβολία, μπορούν να προκύψουν δημόσια οφέλη όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν αυτό που έρχεται πιο εύκολα: το προσωπικό συμφέρον.
Κι όμως: η λογική του ιδιωτικού συμφέροντος –η ιδέα ότι πρέπει απλώς να «αφήσουμε την αγορά να το τακτοποιήσει»– έχει σοβαρούς περιορισμούς. Ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η έλλειψη αποτελεσματικής πολιτικής για την υγεία και την κοινωνία κατά την αντιμετώπιση της επιδημίας του κορονοϊού (COVID-19) έχει φέρει τις αντιφάσεις αυτές στο προσκήνιο.
Τι εκτιμάμε τελικά;
Σε όλον τον κόσμο, η ελεύθερη αγορά ανταμείβει τον ανταγωνισμό, τη σωστή τοποθέτηση και τον παραγκωνισμό των άλλων, σε τέτοιο βαθμό που αυτά έχουν γίνει τα πιο επιθυμητά προσόντα που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι. Η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη κι η μέριμνα για το δημόσιο καλό ανατίθενται στην οικογένεια, στους οίκους λατρείας ή στον ακτιβισμό. Εν τω μεταξύ, η αγορά και το ιδιωτικό κέρδος δεν λαμβάνουν υπόψη την