Από τις πυρκαγιές της Πεντέλης στην προστασία του Υμηττού
«Το να ζεις μέσα στα αποτελέσματα που έχει μία πυρκαγιά είναι πολύ διαφορετικό από το να ακούς για μία πυρκαγιά, ή να βλέπεις εικόνες στα social media ή στις ειδήσεις», μας λέει η 41χρονη Τζούλη, πρώην κάτοικος Πεντέλης. Το 1998 και το 2000 οι φλόγες πλησίασαν και αντίστοιχα μπήκαν μέσα στο σπίτι της. Σήμερα μένει Αγία Παρασκευή και φέτος το καλοκαίρι προσφέρθηκε εθελοντικά να συνδράμει στη δασοπροστασία του Υμηττού.
«Προσωπικά την ευαισθησία με τη φύση την είχα πάντα, αλλά νομίζω ότι έχοντας την εικόνα του πριν και του μετά, που δεν είναι ένα “μετά” που το βλέπεις μόνο από φωτογραφίες ή το ακούς –π.χ. “κρανίου τόπος η Ηλεία”– αλλά το βλέπεις και το ξαναβλέπεις και ζεις μέσα σε αυτό, αυτό δεν σβήνεται. Παρόλο που δεν έζησα όλα αυτά τα χρόνια στην Πεντέλη, τα καμένα ήταν μέσα στα μάτια μου, το διπλανό σπίτι στο πατρικό μου για παράδειγμα είναι ακόμη γκρεμισμένο και καμένο, φαίνεται ότι έχει περάσει η φωτιά από πάνω του».
«Και πάλι δεν νομίζω ότι έχουν όλοι αυτή την ευαισθησία, για παράδειγμα αυτοί που χτίζουν μέσα στα καμένα. Αλλά νομίζω πως αυτό που έκανε τη διαφορά σε μένα, ήταν πως επρόκειτο για μία εικόνα επαναλαμβανόμενη. Το να θυμάσαι την Πεντέλη, ένα ολόκληρο βουνό, πράσινο