Η 55χρονη γυναίκα που κάθεται απέναντί μου είναι ήρεμη και σαφής: «Ακόμη κι αν μου πουν ότι θα γίνω πειραματόζωο σε κάποια θεραπεία, θα πάω με μεγάλη χαρά. Θέλω να γίνω καλά! Δεν αντέχω να ζω άλλο με τον ιό. Δεν την βγάζω, καταλαβαίνετε;» Βαριά ταλαιπωρημένη από το δημόσιο σύστημα Υγείας, διηγείται ήρεμα την απίστευτη περιπέτειά της.
Η ιστορία της Βαρβάρας
Το 1971, σε ηλικία 10 ετών, η Βαρβάρα ένιωθε για κάποιον καιρό ένα συνεχή πόνο στο πόδι. Μια μέρα στο σχολείο χτύπησε, ήταν ένα απλό κάταγμα, όμως ο πόνος έγινε αβάσταχτος. Στην ακτινογραφία στο νοσοκομείο οι γιατροί είδαν την κύστη, έπασχε από κυστική αλλοίωση κεφαλής μηριαίου οστού. Έπρεπε να κάνει εγχείρηση. Ήταν ένα δύσκολο και πολύωρο ορθοπεδικό χειρουργείο που απαίτησε μετάγγιση αίματος. Ακολούθησαν άλλες δύο εγχειρήσεις το 1973 και το 1974, άλλες δύο μεταγγίσεις.
Το 1997, στα 36 της, έμεινε έγκυος. Οι εξετάσεις για ηπατίτιδα είχαν γίνει πια υποχρεωτικές για τις γυναίκες σε εγκυμοσύνη. Τότε ανακάλυψε ότι έχει ηπατίτιδα C. Ο ιός είχε μεταδοθεί σε κάποια από τις τρεις μεταγγίσεις στις οποίες είχε υποβληθεί είκοσι χρόνια πριν. «Τρόμαξα πολύ. Η ένταση ήταν μεγάλη. Μπήκα σε θεραπεία με ιντερφερόνη, από εκεί ξεκινούσαν τότε