ΤΑΞΙΔΙ

Αμέτρητα χιλιόμετρα από τοιχογραφίες και ψηφιδωτά στους τοίχους της Πόλης του Μεξικού αποτυπώνουν τα φαντάσματα και τα όνειρα του εικοστού αιώνα. Ουτοπίες που έγιναν δυστοπίες, αγώνες για ανεξαρτησία και δικαιοσύνη, ματαιώσεις και πολλή βία. Ο muralismo είναι τέχνη ιδεολογικά στρατευμένη, γεμάτη αντιφάσεις και όμορφα ψέμματα.

Ο Αχιλλέας Πατσούκας πήγε για πρώτη φορά στο πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου στα Κουφονήσια το 1999. Επέστρεψε φέτος, για να νιώσει ξανά την πρώτη αίσθηση που τον σημάδεψε τόσο βαθιά ώστε να τον συνοδεύει ακόμα και στα χειμωνιάτικα όνειρά του.

Η φετιχοποίηση του θανάτου υπήρξε σταθερά της μεξικανικής κουλτούρας από την προκολομβιανή εποχή μέχρι σήμερα. Την τελευταία 15ετία, με φόντο την πρωτοφανή βία του οργανωμένου εγκλήματος, διαδίδεται ταχύτατα η λατρεία του, προκαλώντας δυσαρέσκεια στην Καθολική εκκλησία και προβληματισμό στην κοινή γνώμη.

Μια πόλη στον ισπανικό νότο όπου το χριστιανικό, το μουσουλμανικό και το εβραϊκό στοιχείο αλληλεπιδρούν για αιώνες. Φλαμένκο και ρεγκετόν, χίπηδες και Ερασμίτες, σπηλιές που κατοικούνται, δωρεάν τάπας, αλλά και φθηνά ναρκωτικά, πολύβουη νυχτερινή ζωή, αλλά και άστεγοι στους δρόμους.

Σήμερα, 19 Ιανουαρίου, οι Αιθίοπες γιορτάζουν τα Θεοφάνεια, τη λαμπρότερη γιορτή της Αιθιοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Με αφορμή την ημέρα, ο Αλέξανδρος Μασσαβέτας μοιράζεται τις αναμνήσεις του από μια χώρα βιβλική, χώρα μύθων και πανάρχαιων εθίμων, που κρύβεται στα υψόμετρα της ανατολικής Αφρικής.

Πώς είναι να ζεις την καθημερινότητα ενός πολέμου, χορεύοντας με τον θάνατο σε κάθε βήμα; Πώς σημαδεύει ακόμη την Βηρυτό ο μακρόχρονος εμφύλιος και γιατί η πόλη δεν έχει κανένα μνημείο στους νεκρούς του;

Ξεκίνησε σαν αρχαιοελληνική αποικία και έφτασε να είναι η πιο πολυπολιτισμική μητρόπολη της Μεσογείου. Και μπορεί σήμερα η Μασσαλία να έχει τη φήμη του πιο βίαιου μέρους στη Γαλλία, όμως δύο από τις αρχαιότερες κατοίκους της, που τη γνωρίζουν σαν την παλάμη του χεριού τους, δίνουν μια διαφορετική εικόνα για την παρεξηγημένη πόλη.

Για τους κάμπερς που τα έχουν κάνει όλα και για τους τζετ-σέτερς που τα έχουν κάνει όλα εκτός από κάμπινγκ.

Ο βοριάς, που λίγοι εκτός των surfers αγαπούν, βαράει σχεδόν ασταμάτητα όλο το καλοκαίρι. Κι όμως, αν τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης είναι πιστή αντανάκλαση των τάσεων, το σεμνό και σχετικά άγνωστο νησί της Παναγίας γίνεται δημοφιλές τόσο απότομα όσο κάποτε η Αντίπαρος ή το Κουφονήσι. Ο Τηνιακοαθηναίος Δημήτρης Καραΐσκος εξηγεί τη μαγεία της «διπολικής» Τήνου.

Ένα νησί που δυνητικά θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο έλξης για καλλιτέχνες και φιλότεχνους επισκέπτες 365 ημέρες το χρόνο.