Οι πλούσιοι της αρχαίας Αθήνας ζούσαν κάτω από το (σημερινό) Μουσείο Ακρόπολης
Στα 1835 το νέο ελληνικό κράτος, που είναι Βασίλειο, όπως απαίτησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις, έχει ανώτατο άρχοντα τον Όθωνα, άρτι ενηλικιωθέντα, πλην όμως δεν διαθέτει ένα μεγάλο νοσοκομείο. Τον Σεπτέμβριο αυτού του χρόνου λοιπόν, στην περιοχή όπου ο στρατηγός Μακρυγιάννης έχει αγοράσει μετά τον απελευθερωτικό αγώνα πολλά κτήματα, αρχίζουν οι εκσκαφές για την κατασκευή Στρατιωτικού Νοσοκομείου για τις ανάγκες του βαυαρικού στρατού. Πολύ σύντομα όμως οι εργασίες θα αποκαλύψουν αρχαία, γι’ αυτό και καλείται επειγόντως ο Κυριακός Πιττάκης, αγωνιστής του ΄21 και πρώτος Έφορος Αρχαιοτήτων της Ελλάδας ώστε να εκφέρει γνώμη.
«…ένα ψηφιδωτόν έδαφος, μέρη αρχαίου τείχους, τινά θεμέλια δωρικής οικοδομής, και προς τούτοις εν κιονόκρανον ιωνικόν εκ των ωραιοτέρων και τινά άλλα λείψανα...», βλέπει και περιγράφει ο Πιττάκης στην αναφορά του προς την «επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Βασιλικήν Γραμματείαν της Επικρατείας», αρχίζοντας παράλληλα αγώνα για την ματαίωση της ανέγερσης του νοσοκομείου σε αυτήν τη θέση. Χωρίς αποτέλεσμα όμως, ένεκα βασιλικής διαταγής. Τα αρχαία που έχουν εντοπισθεί θα διατηρηθούν στη θέση τους, αν και λαβωμένα από τα θεμέλια του κτιρίου, αλλά οτιδήποτε
