Οι offshore φορολογικοί παράδεισοι που έγιναν onshore

Υπάρχει η ευρέως διαδεδομένη εντύπωση ότι το οικοσύστημα των υπεράκτιων (offshore) φορολογικών παραδείσων απαρτίζεται κυρίως από μέρη που ο πολύς κόσμος δεν μπορεί καν να εντοπίσει στον χάρτη.

Ακόμη και όσοι έχουν ακούσει ονόματα όπως είναι εκείνα του Τζέρσεϊ, του Γκέρνσεϊ, της Μπελίζ, της Ανγκουίλα και των Νήσων Κέιμαν, το πιο πιθανό είναι πως δεν γνωρίζουν άλλες βασικές πληροφορίες για αυτές τις γωνιές της γης (Είναι κράτη; Δεν είναι; Έχουν στρατό; Δεν έχουν; Έχουν εφορίες;).

H(e)aven is a place on earth

Αυτό που ονομάζουμε «φορολογικός παράδεισος» (tax haven) γίνεται αντιληπτό συνήθως ως ένα μέρος απροσδιόριστης δικαιοδοσίας, απαλλαγμένο από ελεγκτικούς μηχανισμούς και φορολογικά βάρη, που λειτουργεί μεν με τις ευλογίες των ελίτ αλλά σε μέρη μακριά από τα κεντρικά γραφεία αυτών των ελίτ, ενδεχομένως για να τηρούνται έτσι και τα προσχήματα, αν και τυπικώς όλο αυτό το δίκτυο είναι νόμιμο (πλην όμως όχι πάντα ηθικό).

Μήπως όμως πλέον έχει αλλάξει ακόμη κι αυτό; Μήπως οι εξωχώριοι ή υπεράκτιοι (offshore) φορολογικοί παράδεισοι έχουν πια μεταφερθεί «ενδοχώρια»; Μήπως το offshore έχει γίνει πια γίνει onshore;

«Πάντοτε έτσι ήταν», θα απαντήσουν κάποιοι, κοιτώντας προς την πλευρά