Μητέρα της Χρονιάς
Σούπερ μαμά ή άτεκνη; Φαίνεται σχεδόν σαν να μην υπάρχει πια απλός και ξεκάθαρος ορισμός της μητρότητας, σαν το μόνο που να έχει απομείνει να είναι η επιλογή μεταξύ τελειομανίας και παραίτησης. Παρόλα αυτά, η μητρότητα έχει πολλές πτυχές: χαρά, έντονες εμπειρίες, αγάπη, μάθηση, αγαλλίαση, αλλά και άλλες: απογοήτευση, βάρος προσδοκιών, φόβο ανεπάρκειας. Μέχρι το 19ο αιώνα η μητρότητα δεν αμφισβητήθηκε ακόμη κι αν στην πραγματικότητα οι ανταμοιβές της συχνά ήταν πολύ λιγότερες από τις προβολές της εξιδανίκευσής της. Έπρεπε να εμφανιστούν οι πρώτες προοπτικές επαγγελματικών σταδιοδρομιών για γυναίκες για να προταθούν εναλλακτικές της μητρότητας προκειμένου μια γυναίκα να έχει μια ολοκληρωμένη ζωή.
Η εγκυμοσύνη, η γέννηση, η ζωή με παιδιά, η απόφαση να μην κάνεις παιδιά, η πάλη των παιδιών με τις μητέρες τους –όλα τα θέματα βρίσκουν τη θέση τους στην τέχνη. Ούτε χρειάστηκε να περιμένουμε μέχρι τη δεκαετία του 1960 για να δημιουργήσει η φεμινιστική τέχνη ρεαλιστικές απεικονίσεις του ρόλου της μητρότητας. Βρίσκουμε αποδόσεις της κοινωνικής πραγματικότητας και των ατομικών συγκρούσεων των μητέρων ήδη σε έργα των αρχών του 20ού αιώνα.