Λακκί (Portolago): Το αριστούργημα που κληρονομήσαμε και καταστρέφουμε
Πόσοι, άραγε, γνωρίζουν την ύπαρξη στην Ελλάδα ενός οικισμού-μνημείου του ιταλικού ρασιοναλισμού;
Προσωπικά, πρωτάκουσα για το Λακκί το 2006 στο πιο απίθανο μέρος: σε ένα ιστορικό καφενείο στο Γκόνταρ της Αιθιοπίας. Το κέντρο της πόλης εκείνης είναι μία συμφωνία από τολμηρές καμπύλες, επιβλητικές εισόδους και προσόψεις σε παστέλ χρώματα. Το κτίσματα αυτά, ένα αρμονικό αρχιτεκτονικό σύνολο, αποτελούν το σημαντικότερο έργο που άφησε πίσω της η σύντομη ιταλική κατοχή της Αιθιοπίας (1936-1941).
Με την συνταξιδιώτη μου, φωτογράφο Αθηνά Καζολέα, ανακηρύξαμε εντυπωσιασμένοι το Γκόνταρ την ωραιότερη πόλη της Αιθιοπίας. Το ιστορικό καφενείο, έργο κι εκείνο της ιταλικής κατοχής, ήταν γεμάτο καθρέφτες. Μια αρχαία ιταλική μηχανή του εσπρέσο και η φωτογραφία του Χάιλε Σελάσσε στον τοίχο έμοιαζε να έχει παγώσει τα πάντα στα 1940.
Σε ένα τραπέζι ήταν αφημένο ένα φωτογραφικό λεύκωμα για την Ασμάρα, πρωτεύουσα της ανεξάρτητης σήμερα Ερυθραίας. Γνωρίζαμε για την Ασμάρα, την ομορφότερη πρωτεύουσα της Αφρικής, κτισμένη ολόκληρη σχεδόν στον ιταλικό ρασιοναλισμό του μεσοπολέμου. Ήταν όνειρο και των δυο μας να την δούμε, αλλά τα σύνορα Αιθιοπίας και Ερυθραίας ήταν κλειστά και δεν υπήρχε τρόπος να πάμε
