Η νεαρή Ούμο ξεκίνησε από μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής ένα δύσκολο και ταραγμένο ταξίδι προς την Ευρώπη, έχοντας ήδη βιώσει στην πατρίδα της τη δολοφονία του αδερφού και την εξαφάνιση της αδερφής της. Στη διαδρομή εξαναγκάστηκε δύο φορές σε σεξ (transactional sex). Την πρώτη φορά για να αποκτήσει πρόσβαση σ’ ένα πλαστό διαβατήριο και τη δεύτερη για να βρει μια θέση στη βάρκα που θα τη μετέφερε από τα τουρκικά παράλια στην Ελλάδα. Είναι μια από τις πολλές ιστορίες κακοποίησης των γυναικών προσφύγων που έχουν καταγραφεί. Ο μεγαλύτερος φόβος των επίσημων φορέων και των ανθρωπιστικών οργανώσεων είναι ότι πίσω από τις αμίλητες και βαθιά θλιμμένες φιγούρες ορισμένων γυναικών κρύβονται ατομικά δράματα βίας και καταπίεσης σ’ έναν εσωτερικευμένο και απαράβατο κανόνα σιωπής.
Το να είσαι πρόσφυγας από μόνο του είναι μια ζόρικη διαδικασία, σημαδεμένη από πολλαπλές απώλειες. Έχεις χάσει την πατρίδα και το σπίτι σου και μαζί μ’ αυτά ένα κομμάτι της μνήμης και της ταυτότητάς σου και ζεις σε μια παρατεταμένη συνθήκη “τράνζιτ”, που δεν σου επιτρέπει να ατενίζεις με αισιοδοξία το μέλλον. Ανάμεσα σ’ αυτόν τον ετερόκλητο προσφυγικό πληθυσμό, οι γυναίκες είναι μια ξεχωριστή και ιδιαίτερα ευάλωτη