Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, οι ανήλικοι πολίτες τρίτων χωρών έχουν πρόσβαση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα κατα την παραμονή τους στη χώρα. Για ένα παιδί που βρίσκεται σε ηλικία σχολείου, είναι αυτονόητο ότι θα έχει το δικαίωμα να παρακολουθήσει τα μαθήματα του δημόσιου σχολείου. Ακόμα κι αν δεν μιλά τη γλώσσα, ακόμα κι αν μόλις έφτασε από έναν τόπο με τελείως διαφορετική κουλτούρα.
Σκεφτείτε έναν δάσκαλο σε μια τάξη όπου τα παιδιά δεν τον καταλαβαίνουν, δεν μιλούν την ίδια γλώσσα μεταξύ τους και δεν ξέρουν πώς να συνυπάρξουν με τους συμμαθητές τους. Όπως καταλαβαίνει εύκολα κανείς, χρειάζονται ειδικοί χειρισμοί για να λειτουργήσει ένα τέτοιο περιβάλλον. Το βασικότερο όμως είναι ότι χρειάζονται καταρτισμενοι εκπαιδευτικοί, που να ξέρουν πώς θα λειτουργήσει μια πολυπολιτισμική τάξη που εισάγει τα παιδιά στην ελληνική πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν διαπολιτισμικά σχολεία, ΔΥΕΠ (δομές υποδοχής και εκπαίδευσης προσφύγων) και ΖΕΠ (Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας-τάξεις υποδοχής). Κατά πόσον ανταποκρίνονται όμως στις ανάγκες που υπάρχουν;
- Διαπολιτισμικά Σχολεία Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα λειτουργούν 13 Δημοτικά, 8 Γυμνάσια και 4 Λύκεια ως Διαπολιτισμικά σχολεία