Η Αττική του Κώστα Βάρναλη

Για τον Βάρναλη η Αττική είναι τόπος αξεπέραστης ομορφιάς και η Αθήνα μία πόλη ιδανική. «Δεν υπάρχει εποχή και ώρα, που το ύπαιθρο να μην είναι τόσο ωραίο...» σημειώνει στο χρονογράφημα «Αττική» στην εφημερίδα Πρωία το 1944, ενώ το 1950, ανάμεσα στα κείμενά του για τις εφημερίδες Προοδευτικός Φιλελεύθερος και Προοδευτική Αλλαγή διαβάζουμε στο «Αθηναϊκός Παράδεισος»: «Το να κατοικεί κανείς στην ενδοξότερη πόλη του κόσμου, κάτου από τον διαυγέστερον ουρανόν της Μεσογείου το να καμαρώνει για πρωτευουσιάνος και αρχαίος Έλλην δεν είναι προνόμιο των πολλών!»

Ο Βάρναλης έζησε στην Αθήνα σε μια εποχή δύσκολη, την περίοδο της πείνας της Κατοχής και της δικτατορίας του Μεταξά που για τις πάγιες αριστερές του πεποιθήσεις ήταν σίγουρα μία μορφή καταπίεσης. Οι δυσκολίες ήταν και προσωπικές. Την περίοδο της δικτατορίας δεν του επιτρεπόταν να υπογράφει τα κείμενά του λόγω της θέσης που είχε πάρει υπέρ της εκπαιδευτικής και γλωσσικής μεταρρύθμισης με επίκεντρο την αναβάθμιση του Μαρασλείου βάσει των ιδεών που είχαν προτείνει οι δημοτικιστές Δημήτρης Γληνός, Αλέξανδρος Δελμούζος και Μανώλης Τριανταφυλλίδης. Ήδη το 1926 είχε δεχτεί κριτική για τους «αντιπατριωτικούς» του στίχους και απολυθεί από την