Ασθενείς με μεταδοτικά νοσήματα χωρίς θεραπεία
O Ν. είναι 56 ετών, ομογενής από τη Γερμανία. Εργάστηκε σκληρά, πάρα το γεγονός ότι πάσχει από HIV. Κατέθεσε πρόσφατα αίτηση για σύνταξη στη Γερμανία και επέστρεψε στην Ελλάδα. Αδυνατεί ωστόσο να συνεχίσει τη θεραπεία του με αντιρετροϊκά φάρμακα σε εγχώριο νοσοκομείο, αφού πρέπει να περιμένει να εκδοθεί η σύνταξή του, ώστε να αποκτήσει ΑΜΚΑ. Αναγκάζεται έτσι να επιστρέφει κατά τακτά διαστήματα στη Γερμανία, για να προμηθεύεται τα φάρμακά του. Είναι μόνο ένα από τα παραδείγματα που αποδεικνύουν το παράλογο της ισχύουσας νομοθεσίας, που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή συνανθρώπων μας, αλλά και τη δημόσια υγεία, αφού η μεταδοτικότητα των σοβαρών λοιμωδών ασθενειών (HIV, φυματίωση κ.λπ.) αυξάνεται όταν οι ασθενείς δεν λαμβάνουν σωστά τη θεραπεία τους.
Κι όμως, η Ελλάδα υπήρξε πρωτοπόρος στην αντιμετώπιση της λοίμωξης με HIV, αφού χάρη σε νόμο του 2016 (ν. 4368/2016 και ΚΥΑ Α3(γ)/ΓΠ/οικ.25132/4-4-2016) επέτρεπε να χορηγούνται φάρμακα σε όσους τα είχαν ανάγκη, ακόμη και σε ανήκοντες στον πληθυσμό των παράτυπων μεταναστών.
Τι άλλαξε πρόσφατα; Για να το κατανοήσουμε, μιλήσαμε με τη Χρύσα Μπότση, πνευμονολόγο στη μονάδα λοιμώξεων του νοσοκομείου «Ανδρέας Συγγρός».
IS: Κυρία Μπότση, στη μονάδα λοιμώξεων του νοσοκομείου σας κάποιοι ασθενείς δεν λαμβάνουν την κατάλληλη αντιρετροϊκή αγωγή, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους και τη δημόσια υγεία. Μπορείτε να μας μιλήσετε για αυτά τα περιστατικά;
Χ.ΜΠ.: Στη μονάδα λοιμώξεων παρακολουθούνται σήμερα 1.600 HIV οροθετικοί ασθενείς. Κάποιοι/ες από αυτούς είναι επί μακρόν διαμένοντες στη χώρα, με άδειες παραμονής που έχουν λήξει, ή με παλαιότερα αιτήματα ασύλου που δεν έχουν διευθετηθεί. Και καλό είναι να αναλογιστούμε σε αυτό το σημείο ότι η μετανάστευση και οι αιτήσεις ασύλου στην Ελλάδα δεν ξεκίνησαν το 2015 με τον πόλεμο στη Συρία. Έτσι προϋπήρχαν παράτυπα διαμένοντες που ανήκουν στη γνωστή κατηγορία μεταναστευτικού πληθυσμού «χωρίς χαρτιά» – sans papiers. Δεν λέω και τίποτα καινούργιο. Είναι ευρέως γνωστό εξ άλλου ότι μεγάλο μέρος ξένων εργαζομένων ανήκει σε αυτόν τον πληθυσμό.
Απασχολούνται στην αγροτική παράγωγη (φράουλες, κρεμμύδια κ.λπ.), στη φύλαξη ηλικιωμένων και στον καθαρισμό σπιτιών. Για παράδειγμα μια ασθενής μας –έχει διαγνωστεί εδώ– είναι 36 ετών και κατάγεται από την Αιθιοπία. Βρίσκεται στη χώρα από το 2009 και ξεκίνησε αντιρετροϊκή αγωγή το 2019, έκανε αίτηση ασύλου από το 2014, δεν έχει ωστόσο αποκτήσει το πολυπόθητο χαρτί. Τώρα έρχεται με δυσκολία στο νοσοκομείο, ακόμη και όταν έχει κλείσει ραντεβού. Πρόσφατος ιατρικός έλεγχος έδειξε ότι η ανοσολογική κατάστασή της δεν είναι καλή. Παρόλα αυτά είναι εδώ και 20 μέρες χωρίς φάρμακα, καθώς δεν έχει ΑΜΚΑ, ούτε ΠΑΑΥΠΑ (Προσωρινός Αριθμός Ασφάλισης και Υγειονομικής Περίθαλψης Αλλοδαπού) και δεν είναι δυνατόν να της χορηγηθεί προσωρινό ΑΜΚΑ από τα ΚΕΠ, αφού δεν έχει έγγραφα, δεν μιλάει ελληνικά και φυσικά φοβάται.
Άλλη ασθενής μας είναι μια μητέρα 54 ετών, που μένει στην Ελλάδα από το 1988! Κατάγεται από την Ερυθραία και δεν έχει χαρτιά, ξεκίνησε αντιρετροϊκή αγωγή το 2008 και σήμερα είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, αλλά πια, εδώ και μια εβδομάδα, παραμένει χωρίς φάρμακα.
Η πρακτική του να μην χορηγούνται φάρμακα σε ανθρώπους χωρίς ΑΜΚΑ έστω και προσωρινά είναι πρόσφατη ελληνική πατέντα, καθώς σε όλη την Ευρώπη, και όχι μόνον, χορηγούνται ελεύθερα και πολλές φορές ανώνυμα φάρμακα για το AIDS και για άλλα λοιμώδη νοσήματα. Το επιβάλλουν λόγοι δημόσιας υγείας (αφού πρόκειται για μεταδοτικά νοσήματα) και ανθρωπιστικοί λόγοι, όπως είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Σημειωτέον ότι μέχρι πρόσφατα και η Ελλάδα, έχοντας υπογράψει όλες τις σχετικές διακηρύξεις (UNAIDS, Διακήρυξη του Δουβλίνου) δήλωνε με υπερηφάνεια, τόσο στις αναφορές της στη UNAIDS όσο και στο Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Πρόληψη και τον Έλεγχο Ασθενειών (ECDC), ότι χορηγεί αντιρετροϊκή θεραπεία και στον παράτυπο μεταναστευτικό πληθυσμό. Κάτι που όντως μέχρι πρόσφατα συνέβαινε. Άλλαξε με το ΦΕΚ του Νοεμβρίου του 2022, σύμφωνα με το οποίο ο ασθενής απαιτείται να διαθέτει ΑΜΚΑ, ΠΑΑΥΠΑ ή ΠΑΜΚΑ (Προσωρινό Αριθμό Κοινωνικής Ασφάλισης) για να έχει πρόσβαση στα αντιρετροϊκά φάρμακα.
IS: Τι ακριβώς προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία;
Χ.ΜΠ.: Η νομοθεσία του 2016 μας επέτρεπε να χορηγούμε φάρμακα και σε ανθρώπους χωρίς χαρτιά. Η λοίμωξη με HIV αντιμετωπίσθηκε ως επείγον θέμα, καθώς μιλάμε για τη χορήγηση θεραπευτικής αγωγής και ως μέσο έλεγχου της επιδημίας. Τα πράγματα έγιναν δύσκολα με τη δημιουργία του μητρώου HIV ασθενών και την έναρξη της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης.
IS: Ποιοι δικαιούνται ΠΑΑΥΠΑ (Προσωρινός Αριθμός Ασφάλισης και Υγειονομικής Περίθαλψης Αλλοδαπού);
Χ.ΜΠ.: Ο ΠΑΑΥΠΑ μπήκε στη ζωή μας όταν η Ελληνική Κυβέρνηση κατάργησε το δικαίωμα των αιτούντων άσυλο σε ΑΜΚΑ το καλοκαίρι του 2019. Τα προβλήματα με τον ΠΑΑΥΠΑ παρουσιάστηκαν το 2022, ύστερα από την εμπλοκή της ΗΔΙΚΑ ΑΕ, που είχε ως στόχο την αυτόματη απόδοση ΠΑΑΥΠΑ σε όλους τους αιτούντες άσυλο. Ωστόσο σε περιπτώσεις προηγούμενης έκδοσης ΠΑΑΥΠΑ, ΑΜΚΑ ή ΠΑΜΚΑ μπλοκάρεται η έκδοση ΠΑΑΥΠΑ. Πρέπει πρώτα να καταργηθεί ο προϋπάρχων αριθμός κοινωνικής ασφάλισης.
Άρα πρόβλημα αντιμετωπίζουν:
Όσοι έλαβαν ΠΑΜΚΑ για τον εμβολιασμό κατά της COVID-19, όσοι έχουν λάβει απορριπτική απόφαση ασύλου και άρα ο ΠΑΑΥΠΑ τους απενεργοποιήθηκε αλλά εκκρεμεί νέο αίτημα, όσοι έχουν λάβει θετική απόφαση στην αίτηση ασύλου αλλά είναι κρατούμενοι, όσοι είναι πρόσφυγες που έχουν επιστραφεί από άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, και όσοι έλαβαν θετική απόφαση χορήγησης ασύλου από μεταγενέστερο αίτημα. Επίσης να σημειώσω πως η διαδικασία υποβολής αιτήματος ασύλου αργεί και στον χρόνο αναμονής δεν υπάρχει κάλυψη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αφορά πάλι δική μας ασθενή, που διέμενε σε κέντρο φιλοξενίας και πήρε ΠΑΑΥΠΑ, αφού επί περισσότερους από εννέα μήνες την είχαμε σε αγωγή.
IS: Ποιο είναι το κόστος της αντιρετροϊκης αγωγής και ποσό εύκολο είναι να προμηθευτεί κάποιος τα σχετικά φάρμακα από τη στιγμή που δεν διαθέτει ΑΜΚΑ, ΠΑΑΥΠΑ ή ΠΑΜΚΑ;
Χ.ΜΠ.: Το κόστος της αντιρετροϊκής αγωγής είναι υψηλό, ξεπερνά κατά μέσο όρο τα 400-500 ευρώ μηνιαίως και άρα είναι μάλλον απαγορευτικό για τους περισσότερους ασθενείς. Επιπλέον τα αντιρετροϊκά φάρμακα δεν διατίθενται στα φαρμακεία, αλλά μόνο σε νοσοκομεία, άρα δεν είναι και εύκολη η πρόσβαση σε αυτά για όποιον τα έχει ανάγκη.
IS: Το πρόβλημα τις προσβασιμότητας στα αντιρετροϊκά φάρμακα δεν αφορά, όπως πληροφορούμαστε, μόνο προσφυγές και μετανάστες, αλλά και ομογενείς και τουρίστες, αφού ούτε αυτοί διαθέτουν ΑΜΚΑ.
Χ.ΜΠ.: Η απόκτηση του ΠAMKA (Προσωρινός ΑΜΚΑ) είναι αρκετά δύσκολη ακόμη και στην περίπτωση τουριστών και Ελλήνων του εξωτερικού, λόγω γραφειοκρατίας και ιδιαιτεροτήτων του συστήματος. Είναι κάτι που θέτει σε άμεσο κίνδυνο την υγεία τους, αφού συχνά χρήζουν άμεσης χορήγησης της κατάλληλης προληπτικής αγωγής. Αυτό συμβαίνει π.χ. ύστερα από μια ύποπτη σεξουαλική επαφή ή ακόμη χειρότερα στη περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης.
Είναι εύκολα κατανοητό πως ειδικά σε ό,τι αφορά θύματα κακοποίησης, είναι αν μη τι άλλο παράλογο ένας γιατρός να πει στο θύμα «πήγαινε να βγάλεις ΠΑΜΚΑ για να σου δώσω προφυλακτική αγωγή». Και εγώ, έχοντας αντιμετωπίσει σε έναν χρόνο 57 θύματα έμφυλης βίας, τα όποια με το ζόρι μπόρεσα υποτυπωδώς να στηρίξω, σας μιλώ μετά γνώσεως.
IS: Τι προτείνετε για να λυθεί το πρόβλημα;
Χ.ΜΠ.: Το όλο θέμα οφείλεται στην ατυχή επέκταση της εφαρμογής της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης στα αντιρετροϊκά (που χορηγούνται μόνο από τα νοσοκομεία), αφού για να τα προμηθευτείς σύμφωνα με τον νόμο πρέπει πλέον να διαθέτεις ΑΜΚΑ, ΠΑΑΥΠΑ ή ΠΑΜΚΑ. Είναι μια απόφαση που έλαβαν η ΗΔΙΚΑ και το υπουργείο Υγείας χωρίς να ζητήσουν τη γνώμη των ενδονοσοκομειακών γιατρών που διαχειρίζονται τα περιστατικά και παρά τις αντιδράσεις που εκφράστηκαν. Μας υποσχέθηκαν ότι κανένας/καμία δεν θα έμενε χωρίς θεραπεία, κάτι που όπως ειπώθηκε ήδη δεν συνέβη. Εμείς προτείναμε να ακολουθηθεί το σύστημα του κωδικού που έδινε ο ΕΟΔΥ και να μην συνδεθεί η συνταγογράφηση αυτών των φαρμάκων με τον ΑΜΚΑ, κάτι που δεν έγινε δεκτό. Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί η τεχνογνωσία που αποκτήσαμε λόγω COVID, αλλά...
Ακόμη μας είχαν πει πως για επείγουσες καταστάσεις ίσως να μας έδιναν τη δυνατότητα να δίνουμε κάποιον κωδικό εμείς οι γιατροί. Ούτε αυτό έγινε. Αντίθετα είχαμε μια κυνική δήλωση του Υπεύθυνου Προστασίας Δεδομένων (DPO) του υπουργείου Υγείας για τους ασθενείς που δεν επιθυμούν (φοβούνται πολλοί, η αλήθεια είναι) να εγγραφούν στο Μητρώο Ασθενών, η οποία συνοπτικά επαναλάμβανε ότι όποιος δεν θέλει να καταγραφεί δεν θα πάρει φάρμακα. Πόσο κυνική, απάνθρωπη και αντιδημοκρατική δήλωση! (Σημειώνουμε εδώ πως έτσι κι αλλιώς, προκειμένου να εγγραφεί κανείς στο Μητρώο, πρέπει να διαθέτει έναν από τους προναφερθέντες αριθμούς κοινωνικής ασφάλισης)
IS: Πώς έχουν ανταποκριθεί μέχρι σήμερα οι αρμόδιες αρχές στις εκκλήσεις σας;
Χ.ΜΠ.: Δεν έχουν ανταποκριθεί. Έχω στείλει προσωπικά πάνω από επτά e-mails και πρωτοκολλημένο έγγραφο με εμπιστευτικό πρωτόκολλο, αλλά ο DPO απαξιοί να απαντήσει. Πρόσφατα μας παρέπεμψαν στο υπουργείο Υγείας για τους ασθενείς μας που δεν μπορούμε να τους συνταγογραφήσουμε τα φάρμακά τους και μετά …σιωπή. Ακόμη και αν η χώρα δεν σέβεται τις ευρωπαϊκές και διεθνείς οδηγίες για την ανάγκη πρόληψης και θεραπείας της λοίμωξης HIV, ακόμη κι αν δεν σέβεται την υπογραφή της σε διεθνείς και ευρωπαϊκές διακηρύξεις, ακόμη και αν δεν νοιάζεται για το ότι οδηγεί ανθρώπους σε έναν αργό και βασανιστικό θάνατο στην εποχή που η HIV είναι χρόνιο νόσημα, διαπράττοντας ένα έγκλημα, ίσως θα έπρεπε να νοιάζεται για τη μεταδοτικότητα που αυξάνεται, όταν άνθρωποι μένουν χωρίς θεραπεία.
Η απάντηση της ΗΔΙΚΑ σε κείμενο που δημοσιεύτηκε στις 19 Ιουνίου στην ηλεκτρονική σελίδα του Ριζοσπάστη, με τίτλο «Χωρίς φάρμακα ασθενείς με AIDS επειδή δεν έχουν ΑΜΚΑ».
«Καλησπέρα σας,
εκ μέρους της ΗΔΙΚΑ ΑΕ και σε απάντηση του άρθρου “Χωρίς θεραπεία ασθενείς με AIDS, επειδή δεν έχουν ΑΜΚΑ!” που δημοσιεύθηκε στο site στις 19 Ιουνίου, η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης (ΗΔΙΚΑ) τονίζει ότι όπως ορίζεται σαφώς σε σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Υγείας, αντιρετροϊκή αγωγή χορηγείται στο σύνολο των ασθενών που τη χρειάζονται και διαμένουν στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, όπως προβλέπει σχετική εγκύκλιος του υπουργείου Υγείας για τα πρόσωπα που πρέπει να λαμβάνουν αντιρετροϊκή αγωγή και δεν διαθέτουν ΑΜΚΑ ή Προσωρινό Αριθμό Ασφάλισης και Υγειονομικής Περίθαλψης Αλλοδαπού (ΠΑΑΥΠΑ), προβλέπεται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μοναδικός αριθμός ταυτοποίησής τους ο Προσωρινός ΑΜΚΑ (ΠΑΜΚΑ) που τυχόν διαθέτουν από τον εμβολιασμό τους κατά του COVID-19.
Ασθενείς που για κάποιον λόγο δεν έχουν ΠΑΑΥΠΑ ή ΑΜΚΑ, μπορούν να απευθυνθούν σε οποιοδήποτε ΚΕΠ και να λάβουν Προσωρινό ΑΜΚΑ, προσκομίζοντας προσωρινό ή οριστικό τίτλο διαμονής ή οποιοδήποτε έγγραφο ταυτοποίησης.
Υπενθυμίζεται ότι για τη διευκόλυνση του πληθυσμού, η ΗΔΙΚΑ λειτουργεί τις διαδικτυακές υπηρεσίες εύρεσης ΑΜΚΑ (http://www.amka.gr/AMKAGR/) και ΠΑΑΥΠΑ (http://www.amka.gr/have-paaypa/).»
Η οπτική ενός νομικού
Για να κατανοήσουμε το πνεύμα των νέων νομικών παρεμβάσεων και τις συνέπειές τους, επικοινωνήσαμε με τον ποινικολόγο Θόδωρο Μαντά, ο οποίος σχολίασε:
«Ο νομοθετικός αποκλεισμός των νοσούντων από μεταδιδόμενες ασθένειες (HIV λοίμωξη κ.ά.) από τη χορήγηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και νοσηλείας συνιστά πλήγμα για το κράτος δικαίου, κορυφαία εκδήλωση του οποίου είναι η διασφάλιση και προστασία της δημόσιας υγείας. Το φαινόμενο ασθενείς να αδυνατούν να λάβουν την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή για την αντιμετώπιση σοβαρών λοιμωδών νοσημάτων λόγω των ανελαστικών προϋποθέσεων χορήγησης Αριθμού Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης ΑΜΚΑ ,Π.Α.Α.Υ.Π.Α αλλά και της λαβυρινθώδους γραφειοκρατίας που συνοδεύει τις σχετικές διαδικασίες, οξύνεται όλο και περισσότερο κατά τα τελευταία έτη, θέτοντας σε διακινδύνευση αόριστο αριθμό έννομων αγαθών, με χαρακτηριστικότερα αυτών την ανθρώπινη ζωή και τη δημόσια υγεία.
Ο παραπάνω περιορισμός του δικαιώματος πρόσβασης στη δημόσια υγεία όφειλε να βρίσκεται σε ενδοσυστηματική συνάφεια με το ευρύτερο νομοθετικό (συνταγματικό και ποινικό) πλαίσιο περί προστασίας της δημόσιας υγείας αλλά και σε ευθυγράμμιση με τη θεμελιώδη στο συνταγματικό δίκαιο αρχή της αναλογικότητας. Κύρια επιμέρους χαρακτηριστικά της αρχής αυτής σε σχέση με την ουσιαστική νομιμότητα του περιορισμού, είναι ο τελευταίος να είναι κατάλληλος, πρόσφορος και ανάλογος προς τον σκοπό του νόμου, δηλαδή την εμπέδωση της υγειοπροστατευτικής δραστηριότητας του Κράτους και την προστασία του εννόμου αγαθού της δημόσιας υγείας. Είναι δε, παραπάνω από εμφανές ότι το κενό προστασίας που αφήνει αποκλείει σωρεία κοινωνικών ομάδων (κρατούμενους, τουρίστες, πρόσφυγες, μετανάστες και αιτούντες άσυλο) και είναι παντελώς απρόσφορος στο να επιτύχει αποτελεσματικά τους παραπάνω σκοπούς.
Επομένως, είναι επιτακτική η ανάγκη τήρησης της ασφαλιστικής νομοθεσίας στο πλαίσιο της στάθμισης των σοβαρών έννομων αγαθών που διακυβεύονται, με έμφαση στο σημαντικότερο όλων, δηλαδή στην ανθρώπινη ζωή τόσο σε ατομική όσο και συλλογική διάσταση, αλλά στην κατεύθυνση της ορθής, λειτουργικής και αποτελεσματικής προστασίας καθώς μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο δύναται να εμπεδωθεί το αίσθημα εμπιστοσύνης σε ένα δημοκρατικό και συμπεριληπτικό θεσμικό σύστημα υγείας».
Ερωτήσεις προς το υπουργείο Υγείας
Στα πλαίσια του παρόντος ρεπορτάζ αποστείλαμε τις παρακάτω ερωτήσεις στο υπουργείο Υγείας, που δεν μας απάντησε.
1: Στο αρ. πρωτ.οικ. 68677/29-11-2022 (ΦΕΚ 611/τ.Β'/30-11-2022) σχετικό με την απόφαση του Υπουργού Υγείας «Σύσταση Εθνικού Μητρώου Ασθενών με HIV λοίμωξη - Ηλεκτρονική συνταγογράφηση των αντιρετροϊκών φαρμάκων, των εργαστηριακών εξετάσεων ποσοτικού προσδιορισμού HIV-1 RNA και άλλων εξετάσεων παρακολούθησης της HIV λοίμωξης» αναφέρεται ότι: «Κάθε ασθενής ανεξαρτήτως ηλικίας, ο οποίος έχει διαγνωστεί, μετά από επιβεβαιωτικό εργαστηριακό έλεγχο αλλά πριν από την έναρξη της παραγωγικής λειτουργίας του Μητρώου, ότι πάσχει από HIV λοίμωξη εντάσσεται υποχρεωτικά […] από τον θεράποντα γιατρό του στο σύστημα αρχειοθέτησης του Εθνικού Μητρώου Ασθενών με HIV».
Συνεπώς:
Μοιάζει να μην υπάρχει επιλογή άρνησης στον ασθενή ως προς την καταχώρησή του στο Μητρώο και χορήγησης της κατάλληλης αγωγής. Στην πραγματικότητα ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, αφού για να έχει κάποιος πρόσβαση στη θεραπεία οφείλει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις, κάτι που σε μερικές περιπτώσεις δεν είναι εφικτό, με αποτέλεσμα να παραμένει ακάλυπτος.
Όμως η άρνηση χορήγησης αντιρετροϊκής θεραπείας ισοδυναμεί με άμεσο κίνδυνο της ζωής των ασθενών, ενώ τίθεται και ένα σημαντικό θέμα δημόσιας υγείας, καθώς το μη ελεγχόμενο νόσημα αυξάνει τη μεταδοτικότητα.
Για παράδειγμα σύμφωνα με τη διαδικασία που τηρείται στα κέντρα πρώτης φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων, ο/η αιτών/ούσα άσυλου δεν μπορεί να μετακινηθεί από το ΚΥΤ εάν δεν ολοκληρωθεί η διαδικασία (κάτι που απαιτεί χρόνο με εξαίρεση επειγόντων περιστατικών). Τώρα, με τις νέες διατάξεις προβλέπεται ότι δικαίωμα συνταγογράφησης έχουν μόνο οι γιατροί των Μονάδων Λοιμώξεων. Το αποτέλεσμα είναι να μην εξασφαλίζεται η χορήγηση αγωγής στους αιτούντες/ούσες άσυλο, κάτι που θέτει σε ρίσκο ακόμη και οροθετικές εγκύους, δεδομένου ότι η μη λήψη αντιρετροϊκής αγωγής ισοδυναμεί με κίνδυνο μετάδοσης της λοίμωξης στο νεογνό.
Επίσης για τους/τις αιτούντες/ούσες άσυλο ενδέχεται να υπάρξει απόρριψη της αίτησής τους σε πρώτο βαθμό. Κάτι που αυτομάτως τους στερεί τον ενεργό ΠΑΑΥΠΑ έως την αποδοχή της επόμενης αίτησης (σε δεύτερο βαθμό), με αποτέλεσμα να μην έχουν πρόσβαση στη θεραπεία.
Ερωτάται το Υπουργείο, υπάρχει κάποια πρόβλεψη για να καλυφθούν αυτά τα κενά;
2: Όπως έχουμε πληροφορηθεί, οι μονάδες λοιμώξεων έχουν ενημερώσει το Υπουργείο ότι παρακολουθούν και ασθενείς χωρίς καθόλου χαρτιά (ούτε ταυτότητα της χώρας προέλευσης). Σύμφωνα με το ισχύον ΦΕΚ, οι εξουσιοδοτημένοι γιατροί σε αυτήν τη περίπτωση δεν μπορούν να χορηγήσουν φάρμακα.
Από τη στιγμή που η χορήγηση της αντιρετροϊκής αγωγής στοχεύει, πλην της προστασίας του/της ασθενούς, και στην πρόληψη μετάδοσης της λοίμωξης, συμπεραίνουμε ότι η δημόσια υγεία τίθεται με αυτά τα δεδομένα σε κίνδυνο.
Επιπλέον, αφού η παραπομπή για προσωρινό ΑΜΚΑ στα ΚΕΠ απαιτεί ραντεβού, στην ανάγκη χορήγησης προφυλακτικής αγωγής εντός 48 ωρών από το ύποπτο για μετάδοση συμβάν, οι γιατροί δεν έχουν την δυνατότητα να διαχειριστούν το επείγον περιστατικό. Κάτι το όποιο ισχύει ιδιαίτερα για τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης που δεν έχουν ΑΜΚΑ. Όπως είναι κατανοητό δεν είναι εύκολο, ύστερα από ένα τραυματικό γεγονός αυτοί οι φοβισμένοι άνθρωποι να παραπεμφθούν και να μεταβούν σε ΚΕΠ μέσα σε 48 ώρες προκειμένου να λάβουν την προφυλακτική αγωγή.
Τι προτείνει το Υπουργείο σε αυτές τις περιπτώσεις;
