Όταν η τέχνη μιλά για τη φύση με σύγχρονη ματιά

Η ενατένιση ενός όμορφου τοπίου μπορεί να είναι μία σύγχρονη απόλαυση, όμως το κοίταγμα του ίδιου τοπίου μέσα από μία παλαιά, νατουραλιστικού τύπου τοπιογραφία που να προσεγγίζει το πραγματικό, ενδεχομένως να μην ενδιαφέρει τον σημερινό θεατή παρά μόνο ως ένα κοίταγμα στην τέχνη του παρελθόντος. Βέβαια ακόμα και η πιο νατουραλιστική τοπιογραφία ήταν πάντα κάτι σύνθετο, καθώς η τέχνη δεν αποτελεί απομίμηση της πραγματικότητας αλλά «ερμηνεία» της πραγματικότητας και άρα μία διανοητική πρόκληση ανεξαρτήτως εποχής. Σήμερα το έργο ενός ζωγράφου που μοιάζει με τοπιογραφία του John Constable ή του Claude Monet θα φαινόταν, πολύ λογικά, ως μία απομίμηση του παλαιού, ενώ τα ίδια τα πρωτότυπα έργα ως μία εξαιρετική τέχνη που ανήκει στην ιστορία. Όχι μόνο διότι η τέχνη είναι προϊόν της εποχής της αλλά και επειδή η σχέση μας με την φύση αλλάζει και αυτή.

Ποια είναι λοιπόν η σημερινή τοπιογραφία – με την αρχική έννοια του όρου που παραπέμπει σε ζωγραφικό είδος αλλά και με την ευρύτερη έννοια, ως εικαστικό έργο που γίνεται με άλλα μέσα; Τι σηματοδοτεί για τη σύγχρονη τέχνη και την επαφή του ανθρώπου με τη φύση και τι μορφές παίρνει ώστε να κεντρίζει το ενδιαφέρον;

Φύση και τεχνολογία

Ένα